Επιστολή των καθηγητών του 2ου Λυκείου Βύρωνα:Πριν από λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε από τις εφημερίδες τη συγχώνευση των 1ου και 2ου Λυκείου Βύρωνα, αφού προηγουμένως κανείς από τους υπεύθυνους του 4ου Γραφείου δεν μας ενημέρωσε για τις προθέσεις του.
Κάνοντας πράξη τις εξαγγελίες του υπουργείου για διαβούλευση, συζητήσαμε με όλους τους φορείς του δήμου και στο Δημοτικό Συμβούλιο που συγκλήθηκε με αυτό μόνο το θέμα εκθέσαμε τους λόγους για τους οποίους πιστεύουμε ότι η συγχώνευση θα είχε τις πλέον αρνητικές επιπτώσεις και θα οδηγούσε σε δραματική υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στον Βύρωνα. Ολοι συμφώνησαν ομόφωνα μαζί μας και κοινοποιήσαμε τις κοινές μας θέσεις στους αρμοδίους. Ουδείς τις έλαβε υπόψη του.
Προσπαθήσαμε, λοιπόν, άμεσα και επανειλημμένα να έρθουμε σε επαφή με όλους τους αρμόδιους φορείς για να τους εκφράσουμε τις θέσεις μας. Αντιμετωπίσαμε όχι μόνο την άρνηση, αλλά και την περιφρόνηση όλων. Στάθηκε αδύνατο να εξασφαλίσουμε έστω και ενός λεπτού τηλεφωνική επικοινωνία με οποιονδήποτε.
Κατορθώσαμε μόνο μετά από αιφνιδιαστική επίσκεψη στα γραφεία της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης Α' Αθήνας να γίνουμε κατ' ανάγκη δεκτοί από τον κ. Σαββαΐδη. Του αναπτύξαμε τους λόγους της διαφωνίας μας, ως εξής:
* ότι μετά από χρόνων προσπάθειες έχουμε κατορθώσει να λειτουργούμε με τρόπο που αποσπά την αναγνώριση και την εκτίμηση της τοπικής κοινωνίας,
* ότι, αναπληρώνοντας τις ελλείψεις της ίδιας της πολιτείας, λειτουργούμε και το Σάββατο (αμισθί προφανώς) παρέχοντας στους μαθητές μας ενισχυτική διδασκαλία και πολιτιστικές δραστηριότητες,
* ότι το υποτιθέμενο οικονομικό όφελος από τη συγχώνευση θα είναι ανύπαρκτο, αφού ούτε νοίκι πληρώνουμε για το κτήριο, αλλά και οι υπάρχουσες υποδομές είναι τόσο υποτυπώδεις, που δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εξοικονόμησης χρημάτων,
* ότι το μεγάλο σχολείο που θα δημιουργηθεί θα χάσει την προσωπικότητά του και θα λειτουργήσει σαν γκέτο, όντας πρόσφορο έδαφος για δύσκολα ελέγξιμες παραβατικές συμπεριφορές,
* ότι στο νέο σχολείο που θα δημιουργηθεί δεν υπάρχει αίθουσα για να συνεδριάζει ο σύλλογος καθηγητών,
* ότι στο σχολείο αυτό δεν θα υπάρχει χώρος για να συγκεντρωθούν ούτε καν οι μαθητές μιας τάξης, πόσω μάλλον οι μαθητές όλου του σχολείου ή οι γονείς,
* ότι οι περισσότερες αίθουσες είναι ακατάλληλες (κάποιες απ' αυτές λειτουργούν στο υπόγειο και σε συνθήκες τριτοκοσμικές),
* ότι για τις συγχωνεύσεις επιλέγονται πιο σύγχρονες κτηριακές εγκαταστάσεις, στις οποίες μπορεί να υπάρξει δυνατότητα παρέμβασης, προκειμένου να καλυφθούν τυχόν ανάγκες που θα προκύψουν από τη συγχώνευση. Αντίθετα, το δικό μας σχολείο, χτισμένο το 1960, δεν μπορεί να επιδεχθεί οποιαδήποτε παρέμβαση,
* ότι σε ολόκληρο τον Βύρωνα δεν υπάρχει χώρος που θα μπορεί πια να στεγάσει οποιαδήποτε σχολική εκδήλωση (σχολικές γιορτές, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, πολιτιστικές εκδηλώσεις, που ανελλιπώς παρουσιάζαμε όλα τα τελευταία χρόνια),
* ότι δεν ζητάμε τίποτε άλλο παρά μόνο να μην επιδεινωθούν δραματικά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόμαστε,
* ότι πετύχαμε να δημιουργήσουμε μια σχολική - κοινωνική ομάδα που λειτουργεί εύρυθμα και δεν της αξίζει να τιναχθεί στον αέρα από τη διοίκηση, χωρίς καν να ερωτηθούμε.
Του εκθέσαμε, λοιπόν, εν ολίγοις όλους τους λόγους (παιδαγωγικούς - κοινωνικούς - παιδευτικούς - λειτουργικούς - οικονομικούς) για τους οποίους η συγχώνευση θα ήταν από απλώς ατελέσφορη έως εξόχως καταστροφική.
Ο κ. Σαββαΐδης μάς απάντησε ότι όλα αυτά είναι συναισθηματισμοί, στους οποίους δεν δίνει καμιά σημασία. Εκείνος, είπε, βλέπει μόνο αριθμούς. Και η ειρωνεία; Και οι αριθμοί που επικαλέστηκε ήταν λανθασμένοι!
Επισκεφτήκαμε (30/3), και πάλι αιφνιδιαστικά, τα γραφεία της περιφέρειας. Μας δέχτηκε ο πρόεδρος των συμβούλων της Δευτεροβάθμιας Εκπ/σης, ο οποίος μας άκουσε και μας είπε ότι μάλλον έχουμε δίκιο, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αφού η απόφαση είναι ειλημμένη και ο ίδιος μη αρμόδιος.
Δηλώνουμε λοιπόν ότι, μετά από τόσα χρόνια που υπηρετούμε το δημόσιο σχολείο έχοντας καταθέσει όχι μόνο την ψυχή μας, αλλά και εκατοντάδες ώρες άμισθης εργασίας, νιώθουμε απαξιωμένοι και ταπεινωμένοι από την κ. υπουργό και όλο το διοικητικό μηχανισμό της εκπαίδευσης. Αισθανόμαστε αδύναμοι να συνεχίσουμε το έργο μας, διαπιστώνοντας πόσο κούφια ήταν τα λόγια για την αναβάθμιση της παιδείας και πόσο προσχηματικό το «πρώτα ο μαθητής».
Οι καθηγητές του τέως (;) 2ου Λυκείου Βύρωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου